Južnobanatski rejon se prostire na obroncima Vršačkih planina i na prostoru Deliblatske peščare. Sastoji se od 3 vinogorja: vršačko, belocrkvansko i vinogorje Deliblatska peščara, od kojih je najveće vršačko.

Na osnovu podataka iz 2012. godine, u južnobanatskom rejonu ima 1.731 hektar vinograda, pri čemu se najveće površine pod vinogradima prostiru na teritoriji opštine Vršac.

Zemljište: Preovlađujući tipovi zemljišta u ovom rejonu su smonica i crnica, a u manjoj meri i pesak i drugi tipovi tla. Postoje i vinogradi na tlu koje se lokalno naziva "crni pesak", a koje čini mešavina peska i crnice. Vinogradi se prostiru na nadmorskoj visini od 90 do 220 metara, najvećim delom u ravničarskom pojasu i na blagim padinama Vršačkih planina.

Moderirajući faktor koji utiče na mikroklimu je blizina reke Dunav, dok šumovite padine Vršačkih planina ublažuju efekte mraza i godišnje kolebanje temperature. Geografska izolovanost rejona u odnosu na druge rejone je pokazala prednost jer se umanjuje rizik od širenja epidemije zlatastog žutila (flavescens doree), tako da je okolina Vršca jedini deo Vojvodine u kom nisu do sada zabeleženi slučajevi zlatastog žutila.

Zastupljenost proizvođača grožđa: U ovom rejonu 786 gazdinstava poseduju vinograde. Najveći broj vinograda se nalazi u opštini Vršac.

Sortiment: grašac, župljanka, rajnski rizling, muskat hamburg, muskat otonel, smederevka, šardone, rkaciteli, frankovka, kreaca, merlo, pino noar

Zanimljivosti:

- Za vršačko vinogorje posebno je značajna godina 1494. Tada je na dvoru ugarskog kralja Vladislava II točeno vršačko vino. Dvor je akov tog vršačkog vina platio 10,5 dukata. Taj podatak je ujedno i prvi pisani pomen vršačkog vina i vinogorja.

- Proizvodnja penušavog vina u Vršcu je počela pred sam Prvi svetski rat. Oto Vajfert je u kafani "Kod engleske kraljice" načinio stovarište vina i fabriku penušavih vina. Fabrika je proizvodila tri vrste penušavaca: "sladunjavi, kiseli i opori". Proizvodnja je naišla na dobar prijem kod kupaca. Međutim, rat je doprineo da fabrika prerano prestane sa proizvodnjom. Radila je od 1914. do 1916. godine. Ponovna proizvodnja penušavaca je počela 1920. godine. Karl Hauzer, vršački vinogradar i vinar, kupio je 1907. godine deo poseda i oba dvorca spahije Lazarevića u Velikom Središtu. U podrumu starog kaštela je napravio skladište flaša koje je u tom podrumu odležavalo 5 godina. Kapacitet podruma bio je 100.000 flaša. Da bi se dobio prvoklasan penušavac na francuski način, svaka flaša je morala tu da odleži 5 godina.U ovoj fabrici penušavaca bilo je zaposleno 18 radnika. Podrum je proizvodio penušavce sve do 1944. godine.  

- Vršačko vinogorje je nekada bilo poznato po vinima od furminta. Tokom 19. veka su podizani vinogradi sa sortama kao što su slankamenka (madžarka), kreaca (temišvarka, banatski rizling), žuta kadarka (mala belina), tamjanika,smederevka (bela kadarka), silvanac (zelenika), furmint, portogizac, crni burgundac. U dvadesetom veku je zasade furminta imao i podrum Vršački vinogradi. Nažalost, već 1996. godine, furmint se u Vršačkom vinogorju mogao naći samo u tragovima.

 

 

NAZAD NA KATEGORIJU